سوت زنی، نظارت یا آموزش؛ تخلفات و فساد اداری را کدام یک محدود می کند؟

ایصال نیوز - یکی از موضوعات مهمی که باید در وزارت کشور، سرفصل برنامه های سیاستگذاری کلان آن نهاد باشد؛ آموزش خلق و کسب درآمد پایدار و سالم و تسهیل قانونی و بخشنامه ای امکان کسب این درآمدها برای شهرداری هاست‌.

وقتی این مهم دنبال نمی شود و متصدیانی احتمالا آماتور، ناآشنا و نابلد به شیوه های نوین خلق درآمد پایدار، شفاف و سالم، بر مسئولیت ها گمارده شوند؛ این غفلت، شروع انبوهی از تخلفات اداری و فسادهای اقتصادی احتمالی خواهد بود.

به هر حال، شهرداری ها، سازمان های بسیار پر خرج هستند که تأمین بودجه این ردیف های هزینه ای متنوع، نیازمند منابع مالی ست و این منابع مالی یا باید توسط دولت تأمین شود، یا با افزایش تعرفه های خدمات شهری مستقیما از جیب مردم تأمین شود که به نارضایتی اجتماعی دامن می زند یا تسهیلات بانکی به بدهی های انباشته شهرداری ها دامن بزند یا با فقدان نظارت، دست شهرداری ها برای انبوهی از تخلفات و فسادهای اداری باز شود؛ یا از طریق آموزش شهرداران، روش های پاک و سالم درآمد پایدار برای شهرداری ها، کارسازی و کارپردازی شود.

همه چیز به آموزش باز می گردد!

یک زمانی، می گفتند مهم سدی ست که ساخته می شود حالا اینکه مثلا چه کسی چقدر خورده است و برده است و دزدیده است خیلی مهم نیست، آن «سد» است که برای کشور می ماند!

حالا اما مشخص شده است اتفاقا خیلی هم مهم است که چه کسی چقدر دستمزد بگیرد، چقدر بخورد و با شفافیت و نظارت، چگونه جلوی زد و بند و فساد و بخور بخور حین اجرای یک پروژه گرفته شود!

می دانید چرا؟

چون فلان «سد» ساخته شده برای کشور، نه مکان یابی صحیحی داشته است، نه فرآیند زمین شناسی صحیحی را طی کرده است، نه سازه کیفی برای تبعات تغییرات اقلیمی برای آن طراحی شده است و نه تبعات احداث آن تخمین زده شده است؛ و اینها، همه به دلیل همان فسادها و زد و بندهایی ست که جدی گرفته نشده است و نظارت هایی ست که باید می بوده ولی مخل پیشرفت و توسعه تلقی شده و تضعیف شده است!

نتیجه هم اینکه؛ سدی ساخته شده است با مخزنی شور کننده آب، سدی ساخته شده است نابود کننده پوشش گیاهی پایین دست، سدی ساخته شده است تسهیل کننده هیاهوی ریزگردها، سدی ساخته شده است بر هم زننده اقلیم و نظم هزاره ای طبیعت، سدی ساخته شده است که حتی ظرفیت مهار یک سیلاب احتمالی ناشی از بارش های جنون آمیز محصول تغییرات اقلیمی را هم ندارد!

و همه اینها، به نظر نگارنده، به آن دلیل مهم است که تصور می کردند نتیجه کار و به ثمر رسیدن کار مهم است حالا اینکه قبل و حین انجام پروژه ، چه تخلف یا فساد احتمالی رخ داده باشد، خیلی مهم نیست!

شهرداری ها نیازمند درآمد پاک و پایدار برای تأمین منابع ردیف های هزینه ای شان هستند و رفع عقلایی و کارآمد این نیاز؛ آموزش صحیح، اصولی و مداوم خلق درآمد پایدار و پاک است. وقتی این آموزش های مداوم نباشد، به هر حال چون این نهادها نیازمند منابع مالی هستند و دولت نیز به تنهایی نمی تواند هزینه های جاری و عمرانی سنگین این سازمان ها را تأمین مالی کند، ناخوداگاه شهرداری ها به سمت ساده ترین راهکارها گرایش پیدا می کنند؛ بعد می بینیم مثلا در یک بازه زمانی کوتاه، اراضی کشاورزی حریم شهرها تغییر کاربری غیرمجاز پیدا کرده اند و ظرف چندسال، بخش وسیعی از این اراضی استراتژیک تبدیل به ویلاهای غیرمجاز شده است و موارد مشابه بسیاری که شرح آن در این مجال نگنجد.

همانطور که نظم اجتماعی و قانون اجازه نمی دهد و توجیه نمی کند که چون انسان گرسنه است پس می تواند مواد مخدر بفروشد یا سرقت کند یا به قاچاق روی آورد تا شکمش سیر شود و مخارج زندگی اش تأمین شود، و همه اینها جرم انگاری شده است؛ همان قانون و اراده نظم اجتماعی هم عقلایی نمی داند و اجازه نمی دهد که چون یک نهاد به منابع مالی نیاز دارد، پس می تواند به هر طریق ممکنی درآمدزایی کند!

نظارت و ایجاد شرایط کاری تحت نظر در قالبی سراسربینی، تخلفات را کاهش می دهد، سوت زنی باعث افشای فسادها و برملا شدن تخلفات می شود، اما همه اینها، کمکی به درآمد پایدار شهرداری ها نمی کند و منجر به بی نیازی شان از دریافت منابع مالی مبهم و مشکوک و یا احتمالاً کثیف، نمی شود. تلاش برای توسعه پایدار و متوازن؛ همین همه جانبه نگریستن به توسعه است و همه چیز به «آموزش» ختم می شود، و آموزش مداوم است که تخلفات و فساد اداری یک مجموعه را کاهش می دهد.

وزارت کشور، باید با اهتمام بیشتری، آموزش های مداوم بویژه آموزش های حرفه ای خلق درآمد پایدار و پاک را برای شهرداری ها تدارک ببیند.

*تحلیلگر مسائل سیاسی اجتماعی، روزنامه نگار و مدیرمسئول ایصال نیوز

انتهای پیام/*

سوت زنی، نظارت یا آموزش؛ تخلفات و فساد اداری را کدام یک محدود می کند؟

نسبیت گرایی فرهنگی

ایدئولوژی سیاسی چیست؟

۱۰ پرسش بی‌پاسخ از دکتر ظریف

مجید رضائیان: محدوديت‌های رسانه‌ای برداشته نشود راه‌ حل معقول و منطقی برای سيستم نخواهد بود