ما می‌توانیم و باید تنگه هرمز را به روی کشتی‌های تجاری و نفتکش‌های کره جنوبی و تمامی شناورهایی که برای کره جنوبی کالا حمل می‌کنند و یا از مبدا کره جنوبی بارگیری کرده‌اند ببندیم و مادام که ۷ میلیارد دلار طلب کشورمان را پرداخت نکرده‌اند به آنها اجازه تردد از تنگه هرمز را ندهیم.
باید با آنها که مأموریت دارند ضمن تحریف‌گری و مسئله‌تراشی نگذارند تغییر ریل بزرگ در کشور اتفاق بیفتد، برخوردی درخور خیانت‌شان داشت. دوره تغافل و مجامله با سرانگشتان این اخلال مدیریتی و رسانه‌ای، دیر زمانی است پایان یافته است.
امروز باید همه توجه مردم و نظام روی دو محور متمرکز شود، اول؛ انتقام سخت و پشیمان‌کننده از صهیونیست‌های جنایتکار و دوم؛ شناسایی عوامل داخلی و احتمالاً نفوذی دشمن.
رفیق، همسایه، هموطن، برادر و خواهر من! نصف تجارت ریسک است. قصه قصه همان جگر شیر نداری سفر عشق مرو است. فوتبال با آفسایدش قشنگ است. توی هر چیزی که ورود می‌کنی صاحب‌اختیاری. اختیار جیبت را داری. این که تقّی به توقّی می‌خورد، صف می‌کشی برای خرید یا صف می‌کشی برای فروش نمی‌دانی چه تصویر زشتی از خودت توی ذهن عابران حک می‌کنی.
آقای روحانی رئيس‌جمهور محترم در زمان «بحران فراگیر آمریکا» و «ترامپ رو به اضمحلال» دعوت به تسلیم می‌کند و این حتی از وادادگی اطرافیان امام حسن علیه‌السلام هم بزرگ‌تر است.
حقوق شهروندی یعنی نگذاریم تولید کننده واقعی، از سرناچاری واحد تولیدی خودش را تعطیل کند. حقوق شهروندی یعنی آن جوان جویای کار از رنج بیکاری خلاص شود و آن سرپرست خانواده استرس از دست دادن کار نیم بند خودش را نداشته باشد.
کاش مسئولان ما بدانند در شرایطی که دشمن دارو را برای مردم ما تحریم کرده اما فضای مجازی ما را تحریم نمی‌کند یا کشوری همچون آمریکا با همه ادعاها تحمل یک نرم‌افزار و پیام‌رسان چینی را ندارد، عرصه جنگ مجازی جدی است و با تأسی به فرماندهان و رزمندگان دوران دفاع مقدس در این جنگ تحمیلی مجازی هم برای شکست دشمن تلاش کنند.
سلاح انقلاب اسلامی به تاسی از روش پیامبر اسلام (ص) منطق و عقلانیت بوده است نه خودکامگی و لجبازی و... دوستی‌ها و دشمنی‌ها، و... همه بر این مبنا بوده است. رهبر معظم انقلاب بر این نکته چنین تصریح می‌کنند: «اگر ملت ایران در دوران امام در مقابل آمریکا ایستاد و اگر امروز همچنان بر ضد آمریکا شعار می‌دهد و در مقابل او می‌ایستد، بر اساس یک منطق محکم و مستدل ...
آمریکا و اروپایی‌ها در هدف - تمدید تحریم تسلیحاتی ایران- اشتراک نظر دارند. شیوه و تاکتیک آنها اما متفاوت است. تفاوتی که نمی‌توان نام آن را اختلاف گذاشت چرا که اولاً نتیجه هر دو تاکتیک یکسان است و ثانیاً هیچ بعید نیست پشت‌پرده میان آنها هماهنگی و توافقاتی برای تقسیم نقش وجود داشته باشد.
آقای عباس عبدی، فعال پرکار در روزنامه‌های اصلاح طلب که روزانه چندین یادداشت و مصاحبه از او در نشریات و رسانه‌ها منتشر می‌شود، بوی تکفیری‌گری می‌دهد با همان ضعف استدلال و تناقضات آشکار.
درباره تائيد -البته مشروط- رهبر معظم انقلاب از دولت و تیم مذاکره‌کننده باید گفت حضرت ایشان از همه دولت‌ها حمایت کرده و می‌کنند و در همان حال نظرات خود را علناً و در مواردی به طور خصوصی به دولتمردان ابلاغ می‌فرمایند.
آمریکا از یکسو برجام را حفظ کرده است و از سوی دیگر رسماً از تمامی تعهدات برجامی خود خارج شده است. بازی «برد - برد» این است نه آنچه دولت محترم شعارش را می‌داد و خروج ما از NPT بازی دو سر برد آمریکا و اروپا را به دو سر باخت تبدیل خواهد کرد.
به جای «حرف‌درمانی» باید آستین همت بالا زد و کار جهادی کرد. با پشت‌میزنشینی و دستورات تلفنی صرف نمی‌توان بخش عرضه را تقویت کرد و تولید را به چند برابر وضع فعلی رساند.
ورود ایران به حیات خلوت آمریکا افزون بر منافع اقتصادی، برکات بزرگ راهبردی همچون رنگ باختن گزافه‌گویی‌های آمریکا و سنگین شدن کفه موازنه قوا به نفع جمهوری اسلامی را در پی داشت.
تصویر امروز خاتمی، همان تصویر واقعی و بدون روتوش اوست که حتی در میان هواداران آتشین او، جاذبه‌ای ندارد. ایده‌ها و سخنان خاتمی و تبعات مواضعش باید دیده و شنیده شود، از همین روست که معتقدم اعمال محدودیت برای او، اشتباه بوده است.
دولتمردان در ایام مذاکرات برای توجیه راهی که در پیش گرفته بودند صحبت از ارقام نجومی می‌کردند. یکی وعده آزاد‌سازی 100 میلیارد دلار می‌داد و دیگری از بلوکه بودن 180 میلیارد دلار که قرار است با برجام آزاد شود می‌گفت.
