در پاییز ۱۴۰۳، عموم مردم ایران با مشکلات اقتصادی و اجتماعی فراوانی دست‌به‌گریبان بودند. تورم سالانه در پایان آذرماه به ۳۲.۵ درصد رسید و نرخ بیکاری فصلی برابر با ۷.۲ درصد گزارش شد.
تابستان ۱۴۰۳ برای بسیاری از ایرانیان، فصلی بود سرشار از درد و دغدغه؛ از گرمای سوزان و خاموشی‌های پیاپی گرفته تا قطعی آب و تنفس در هوای ناسالم و گردوغبار. مشکلات فراتر از یک یا دو حوزه بود و نشان داد که ضعف زیرساخت، مدیریت مصرف و برنامه‌ریزی نامناسب در سطوح بالا، باعث تکرار چنین بحران‌هایی می‌شود.
وقتی یک خانواده امید به سفر و تفریح نوروزی دارد، وقوع حادثه نه‌تنها زندگی آن راننده را تحت تأثیر قرار می‌دهد بلکه معیشت خانواده را نیز دچار بحران می‌کند. در بسیاری از خانواده‌ها، فرد فوت‌شده نان‌آور اصلی بوده است و با از دست دادن او، کل ساختار اقتصادی خانواده به‌هم می‌ریزد.
