plusresetminus
تاریخ انتشارچهارشنبه ۱۸ تير ۱۳۹۹ - ۰۹:۰۵
کد مطلب : ۱۰۷۱۶

انتقاد یک کارشناس محیط زیست از مداخله فیزیکی در تالاب‌ها

در پی اعلام بازگشایی دیواره خاکی (دایک) جنوب کوه خواجه برای آبگیری قسمت‌های جنوبی تالاب هامون، یک کارشناس محیط زیست گفت: مداخله فیزیکی در هرتالابی کار درستی نیست و موجب فشارهایی از گروه‌های ذینفع به متولیان حفاظت و مدیریت تالاب‌­ها می‌شود.
انتقاد یک کارشناس محیط زیست از مداخله فیزیکی در تالاب‌ها
به گزارش ایصال نیوز، محمد حسین بازگیر در گفت و گویی اظهارکرد: در پی وقوع یک دهه خشکسالی و کاهش سیلاب­‌های ورودی به منطقه سیستان و عدم تامین حقابه تالاب هامون، در سال‌های گذشته به منظور حفظ آب در مدت زمان بیشتر در اطراف کوه خواجه که یکی از مناطق تفریحی و صیادی سیستان است دیواره خاکی ( دایک) احداث شد.

وی ادامه داد: با احداث دایک، بخش شمالی تالاب هامون هیرمند از بخش جنوبی آن جدا شد و آب ورودی به تالاب به مدت بیشتری پشت این دیوار دراراضی محدودی باقی ماند اما بخش جنوبی دایک به علت عدم آب­گیری به مرور زمان خشک و با از بین رفتن پوشش گیاهی، منطقه به یکی از کانون­‌های تولید گردوغبار تبدیل شد که تهدیدی جدی برای جوامع محلی و روستاییان شمال استان محسوب می­‌شد و محور زابل – زاهدان را به‌شدت تحت تاثیر قرار می داد.

بازگیر با اشاره به بارش­‌های مناسب دو سال اخیر و افزایش نسبی سیلاب­‌های ورودی به تالاب گفت: نتیجه بررسی­‌های انجام شده توسط کارشناسان و متخصصان محیط زیست نشان داد که با حذف بخشی از دایک و با هدایت آب به مناطق پایین دست سطح وسیعی از عرصه­‌های تالاب که در سال­های گذشته خشک بود، آب­گیری خواهد شد.

این کارشناس محیط زیست اضافه کرد: امسال بخش­‌هایی از دایک تخریب شد تا آب به مناطق پایین‌دست تالاب نفوذ کند که با ورود آب به این اراضی و احیای پوشش گیاهی گامی اساسی در مهارگرد و غبار برداشته شد.

وی با توضیح اینکه حفظ و احیای تالاب­‌ها به مشارکت و حمایت جوامع محلی نیاز دارد، گفت: احداث دایک موجب بروز تعارضاتی میان بهره برداران از جمله صیادان با دامداران وعشایر شده است. صیادان حامی دایک بودند چرا که برای تردد قایق­‌ها و پرورش ماهی به عمق زیاد آب تالاب نیاز داشتند و از طرفی دیگر زندگی دامدارها وعشایر وابسته به مراتع بود که هر چه سطح وسیع­‌تری از عرصه آب­گیری می­‌شد پوشش گیاهی غنی‌تر می‌شد.

این کارشناس محیط زیست اضافه کرد: در مجموع این تعارض منافع بهره­‌برداران چه در احداث دایک و چه در حذف آن، تبعاتی برای سازمان حفاظت محیط زیست به همراه داشت که اگر این مداخله در ابتدا نبود شاید به نفع تالاب بود و بهترین اتفاق این است که تحت هیچ شرایطی مداخله فیزیکی در حریم بستر تالاب­‌ها صورت نگیرد.

بازگیر با تاکید به اینکه مداخله فیزیکی در هرتالابی کار درستی نیست و موجب فشارهایی از گروه‌های ذینفع به متولیان حفاظت و مدیریت تالاب‌­ها می‌شود و طبیعت بهترین نوع مدیریت برای وضعیت آب را اعمال می­‌کند، گفت: در تالاب هامون مناطقی وجود دارد که به اصطلاح محلی «چونگ» گفته می‌شود. «چونگ‌­ها» گودی­‌های طبیعی است که در ایام کم آبی پر از آب می­‌شده است و در دوران ترسالی با سر ریز بخشی از آن حجم وسیعی از تالاب آب­گیری می‌شد و به مرور تمامی بخش­های تالاب به هم می­‌پیوستند.

این کارشناس محیط زیست با اشاره به وضعیت تالاب هامون در دهه‌های اخیر اظهارکرد: سیلاب­‌های سال‌های ۶۹ و ۷۰ موجب بروز تغییراتی در مسیرهای اصلی و طبیعی آب­گیری تالاب هامون شده بود که با طغیان رودخانه سیستان بخش انتهایی آن به‌طور مستقیم به سمت مناطق گودتر تالاب منحرف شده و به مرور با عمیق­‌تر شدن بستر این مسیر جدید شاخه­‌های انتهایی روخانه ازجمله افضل­‌آباد، ادیمی و لورگ باغ که مسیر اصلی آب­گیری تالاب و آب رسانی به نی­زارها بودند دیگر قابل استفاده نبودند.

بازگیر در پایان گفت: شاخه‌های فرعی و انشعابات آن­‌ها نیز که نهر­های توزیع‌کننده آب به سطح تالاب و مسیرهای ورودی به تالاب بودند و به «رونگ » معروف هستند، مسدود و بلا استفاده شده بود که درسال­‌های اخیر اداره کل استان اقدام به لایروبی این انهار و هدایت سیلاب­‌ها به بخش­‌های مختلف تالاب هامون کرد و به دنبال آن امسال شاهد آب­گیری سطح وسیعی از تالاب و احیای نی­زارها بوده‌ایم.

انتهای پیام/*
۲
مرجع : ایسنا
ارسال نظر
نام شما
آدرس ايميل شما