کرونا با گفتار درمانی ریشه کن نمی‌شود

تعطیلات نوروز هم گذشت و روزهای آغازین سال 99 متفاوت تر از یکصد سال اخیر در ایران و جهان در حال سپری شدن است.

دنیایی که با این‌همه پیشرفت در علوم پزشکی، شاید با یک سهل انگاری همراه با پنهان کاری، مات و مبهوت عواقب غیر قابل جبران یک ویروس شد!

از اوایل آذر 1398 که پزشک فداکار چینی در شهر ووهان از مقامات چین برای مقابله با ویروس کرونا استمداد طلبید اما مورد توبیخ قرارگرفت هنوز 5 ماه نمی گذرد که بیش از سه میلیارد نفر یعنی نیمی از جمعیت جهان درگیر پیامدهای ناخوشایند این ویروس منحوس شده اند.

دکتر «لی آن»، پزشک فداکار چینی اکنون اگر چه تحت فشار افکار عمومی «قهرمان ملی چین» لقب گرفته است، اما افسوس که دیگر در میان ما نیست تا مورد تجلیل قرار گیرد.

اکنون هزاران نفر از کادر درمانی، پرستار و پزشک فداکار در جهان شبانه روز در تلاشند تا شاید به مدد دانشمندان بر این ویروس مرگبار فائق آیند و در این راه پر مخاطره صدها تن از آنان در سراسر جهان، جان خود را ایثار کردند و قهرمانانه فدا شدند تا ما زنده بمانیم.

در 5 ماه گذشته آمار مبتلایان در جهان در 209 کشور به حدود 1 میلیون و 300 هزار نفر رسیده است و آمار تلفات ناشی از کووید 19 نیز به حدود 70 هزار نفر نزدیک شده است، مقررات قرنطینه، فاصله گذاری اجتماعی و ده‌ها روش دیگر در ایران و جهان در حال اجراست تا شاید جمعیت جهان از شر این ویروس مرگبار نجات یابد و امید که بزودی چنین شود.

علاوه بر خسارات انسانی غیر قابل جبران، سهل انگاری و پنهان‌کاری اولیه در برابر این ویروس، اکنون فرهنگ و اقتصاد جهانی را به چالش کشیده و پیامدهای منفی آن شاید سالها بشریت را در مخاطره قرار دهد.

اما مگر قرار است انسان نا امید و دست بسته مقهور این بلای خانمان‌سوز باشد؟ مگر قرار است همچنان شاهد مرگ تلخ همنوعان خود باشد؟ بشریت در جهان همواره در وادی بیم و امیدها زیسته است.

سختی و آسانی، درد و درمان، غم و شادی، همه و همه در جهان بوده و خواهد بود و این انسان است که در بلایا و سختی ها باید مسیر رشد و اعتلای خود را باز یابد و با اصلاح خطاها و ندانم کاری ها، صبح روشن دیگری را در جهان رقم زند.

باید انسان به این حقیقت برسد که جفای بر طبیعت و محیط زیست، ظلم بر هم‌نوعان و غارت و تبعیض، مسیر درستی برای پیشرفت نیست.

به نظر درس بزرگی که کرونا به بشریت می‌دهد این است که در عمل به این باور جهانی «سعدی» برسیم که فرمود:

بنی آدم اعضای یک پیکرند
که در آفرینش ز یک گوهرند
چو عضوی به درد آورد روزگار
دگر عضو ها را نماند قرار

اکنون چه بخواهیم و چه نخواهیم کروناویروس جدید میهمان ناخوانده و پر زحمت ماست و باید با هوشمندی و مدارا از شر آن جان سالم به در برد.

همبستگی جهانی باید شکل گیرد؛ همه جهانیان، همه حکومت‌ها و دولت‌ها در یک همبستگی جهانی و فارغ از اختلاف‌ها و دشمنی های دیروز و امروز، به مقابله با این ویروس مرگبار همت گمارند.

همه باید به به توصیه های سازمان بهداشت جهانی و پزشکان و دانشمندان توجه کنند و از جزیره‌ای عمل کردن به‌شدت اجتناب کنند.

به گفته دانشمندان، متخصصان و پزشکان این ویروس به‌هیچ وجه مانند یک سرماخوردگی ساده نیست!

این ویروس با امروز و فردا کردن از بین نخواهد رفت‌. این ویروس با گفتار درمانی و اقدامات نمایشی مهار شدنی نیست! باید در عمل، جهادی و همانند جان برکفان سلامت کشور دست به اقدام اساسی زد.

تاکنون، ماندن در خانه، قرنطینه و فاصله گذاری تنها راه کنترل این بیماری عنوان شده است. در جهان برخی کشورها با پرداخت کمک مالی به خانواده‌ها و اجبار آنان به خانه نشینی تا حدودی کرونا را به کنترل خود در آورده اند.

در ایران هم متأسفانه مانند برخی از کشورها، این ویروس در ابتدا بیماری حاد تنفسی تصور شد. پس از اعلام رسمی آن از 30 بهمن 1398 در شهر قم، مبارزه فراگیر با کووید19 آغار شد و به همت پزشکان و پرستاران و کادر درمانی وزارت بهداشت، همه گیری این ویروس به کنترل اولیه درآمد.

در این راه سخت و طاقت فرسا تاکنون بیش از 50 متخصص، پزشک و پرستار فداکار مظلومانه جان خود را ایثار کرده اند و به شهادت رسیده اند.

انگار همین دیروز بود که رئیس مرکز مدیریت بیماری‌های واگیر وزارت بهداشت، (در تاریخ 26 بهمن98) در گفتگوی تلفنی با شبکه خبر، با اشاره به اختلاف نظر بین سازمان بهداشت جهانی و چین بر سر تعریف بیماری کرونا ویروس، می‌گفت: در روزهای گذشته تعریف بیماری کرونا ویروس در کشور چین عوض شده است. به طوری که پزشکان این کشور با همان آزمایش‌های ابتدایی و علائم بالینی که در افراد مبتلا مشاهده می‌کنند، نظر قطعی در مورد ابتلاء به کرونا ویروس می‌دهند. البته ۸۵ درصد موارد ابتلاء به کرونا ویروس همچنان در شهر ووهان چین هستند.

دکتر گویا، در ارتباط با وضعیت کرونا ویروس در کشورهای همسایه ایران، گفت: فعلاً این بیماری فقط در امارات متحده عربی مشاهده شده و موارد مشکوک در سایر کشورهای همسایه ایران، منفی بوده است.

رئیس مرکز مدیریت بیماری‌های واگیر وزارت بهداشت، با تاکید بر اینکه در کشور نیز مراقبت‌های بهداشتی و کنترلی به دقت رصد می‌شود، تصریح کرد: هر کسی که از کشور چین وارد ایران شود، تحت بررسی قرار می‌گیرد.

آری از 26 بهمن98 تا امروز 18 فروردین 99 تنها 52 روز می گذرد و متأسفانه تعداد مبتلایان به کووید 19 در ایران بر اساس آمار رسمی از 58 هزار نفر گذشته و آمار قربانیان 3 هزار و 600 نفر است و خوشبختانه بیش از 22 هزار نفر نیز تاکنون بهبودی یافته اند.

در ایران نیز مانند سایر نقاط جهان، استمداد پزشکان و کادر درمانی از مردم، رعایت جدّی بهداشت فردی و عمومی، رعایت فاصله گذاری اجتماعی و ماندن در خانه است.

ستاد ملی مقابله با کرونا در کشور با فرماندهی وزارت بهداشت شبانه روز در تلاش است تا با کمترین حسارت و تلفات ممکن، این ویروس مرگبار را با همراهی و همدلی مردم مهار کند.

در 52 روز گذشته و در شرایطی که ایران با تحریم حداکثری آمریکا دست و پنجه نرم می‌کند و فشار اقتصادی آن بر دوش مردم همچنان سنگینی می‌کند، کرونا این مهمان ناخوانده نیز مزید بر علت شد و شرایط اقتصادی دولت و ملت را وخیم‌تر کرد. اقتصاد و کسب و کار مردم را به رکود نسبی کشاند و مردِ خانه را در برابر خانواده‌اش تا حدودی خجالت زده کرده است.

تلاش مسئولان کشور در این مدت البته قابل تقدیر است و فداکاری مجموعه وزارت بهداشت، پزشکان و کادردرمانی کشور و نیز نیروهای مسلح عزیز ایران زمین در این زمینه بسیار ستودنی است.

اگر نبود این همدلی و وحدت و ایثار قطعاً کرونا همه خانه ها را به تسخیر خود درآورده بود. اما حقیقت این است که این راه هنوز به پایان نرسیده و کوتاهی در این مسیر همه زحمات این 52 روز را بر باد خواهد داد. پس چه باید کرد؟

به‌نظر می‌رسد، با به پایان رسیدن تعطیلات نوروزی، بعضاً گفتار درمانی هم باید به پایان برسد. دیگر زمان گفتار درمانی نیست.

کشورهای دیگر یکی پس از دیگری روند شیوع کرونا را به کنترل در می آورند و در ایران عزیز ما نیز در عمل و با اقدامات جهادی و نه در گفتار باید شیوع کرونا مدیریت شود.

افزایش ترددهای چند روز اخیر پس از تعطیلات نوروزی در کشور و نادیده گرفتن مصوبات ستاد ملی مقابله با کرونا به هیچ توجیهی قابل قبول نیست.

این سهل انگاریِ رخ داده، نگرانی پزشکان و پرستاران را افزایش داده است و بیم آن می رود که همه زحمات عزیزان را بر باد دهد.

ماندن در خانه و رعایت جدی مصوبات مقابله با کرونا برای همگان بایستی دارای فوریت و اولویت اول باشد.

اما جساراً سخن پایانی نگارنده با مسئولان محترم کشور است. همانطور که پیشتر گفته شد تلاش دولتمردان و همت و فداکاری وزارت بهداشت، پزشکان و کادر درمانی و نیروهای مسلح و مردمی برای مقابله با کرونا آن هم در شرایط تحریم ستودنی است،
اما عموم مردم نیز علاوه بر مصیبت هجوم کرونا، مشکل شدید اقتصادی هم دارند و متأسفانه به نظر وضعیت تبعیض در جامعه نیز داستان دیگری ست.

تحمل شرایط قرنطینۀ مدیریت شده، خانه نشینی و رعایت فاصله گذاری اجتماعی برای مردم وقتی کاملاً قابل تحمل می شود که از لحاظ معیشت شرمنده خانواده خود نباشند.

در این شرایط، مسئولان باید از افراط در گفتار درمانی پرهیز کرده و در عمل به داد معیشت مردم برسند. مردم ایران همان مردم روزهای سخت دروران دفاع مقدس و هنگامه های میدان آزادگی و ایثار هستند.

هر حکومتی برای روز مبادا برنامه ویژه دارد. اکنون همان روز مبادا فرا رسیده است. امروز همان روزی است که برای ترغیب مردم به خانه نشینی و قرنطینه، ابتدا باید معیشت آنان را تأمین کرد.

به نظر می رسد بخشی از ثروت توانگران جامعه، بخشی از صندوق ذخیره ارزی و بخشی از دارایی بنیادها و مراکز اقتصادی و حتی اموال مصادره شده از مفسدان اقتصادی به طریق مقتضی، هم اکنون که روز مباداست باید در راستای تأمین معیشت مردم به خدمت گرفته شود تا بتوان در عمل مردم را به تعطیل کردن کسب و کار، متوقف کردن ترددها و ماندن در خانه ترغیب کرد.

باید پذیرفت که نه با گفتار درمانیِ صرف، بلکه با اقدام درست، جهادی، قاطع و به موقع می توان کرونا را مهار کرد.

با توکل بر خدا، این فرصت طلاییِ به ثمر نشستن تلاشهای مخلصانه مدیران، پزشکان، پرستاران، بسیجیان و تشکل های مدنی فداکار را با اقدام به موقع و درست و با وحدت و همدلی به نتیجه برسانیم.

*روزنامه نگار و عضو شورای سردبیری ایصال

انتهای پیام/*

کرونا با گفتار درمانی ریشه کن نمی‌شود

نسبیت گرایی فرهنگی

ایدئولوژی سیاسی چیست؟

۱۰ پرسش بی‌پاسخ از دکتر ظریف

مجید رضائیان: محدوديت‌های رسانه‌ای برداشته نشود راه‌ حل معقول و منطقی برای سيستم نخواهد بود