ایران فدای جاهَم!

از شاخصه‌های یک جامعه و یک کشور، استحکام دولت آن و اعتماد مردم به آن دولت است و به زبان دیگر سرمایه اجتماعی در صورتی حفظ می‌شود که مردم به دولت و توانایی‌های آن اعتماد داشته باشند. هر گاه افراد، گروه‌ها، جمعیت‌ها و احزاب در حرکت خود به تقویت دولت همت گمارند، می‌توان حرکت آنها را به‌عنوان جهت صحیح ارزیابی کرد و در حقیقت شاخص تعیین‌کننده حرکت صحیح از ناصحیح و در نهایت خدمت یا خیانت اشخاص یادشده، نوع حرکت آنها در جامعه نسبت به دولت است.

اشتباه نشود؛ نقد و بررسی کار دولت، از مهم‌ترین وظایف آحاد کشور است و در این یادداشت مصداق‌هایی از آن نیز ذکر خواهد شد اما قبل از آن می‌توانیم نگاهی بیندازیم به حرکت‌های مرموز و برانداز که با حسن نیت، می‌توان آنها را به کیش شخصیت و خودپرستی تعبیر کرد و نه نفوذ و خیانت.

دقت در گفتار و رفتار و تهیه برخی ویدئوها در مخالفت و براندازی دولت پزشکیان از سوی گروهی که ادعای «هسته سخت نظام» بودن را دارند و برداشتن تبر برای ضربه‌زدن، با درج اتهامات سخیف و حداکثر یک‌سودیدن برخی متشابهات، را اگر با دید حداکثری نگاه کنیم، فاجعه‌ای از وابستگی و نفوذ را نشان می‌دهد اما بعید به نظر می‌رسد که نگاه حداکثری کارساز باشد و سقف تصورات ایشان را می‌توانیم بسیار نازل‌تر در نظر گیریم که آن‌هم قصور و تقصیری است غیرقابل بخشش.

انتخاب دکتر پزشکیان با رأی مردم، شکستی بود که مدعیان «هسته سخت نظام» که نظراتشان همواره در جهت حفظ ایران و منافع مردم نبوده است، آن را به سختی تحمل کردند و با وجود حسن نیت رئیس‌جمهور در انتخاب افراد نوعا وابسته به آن جریان در دولت و تلاش ایشان برای وفاق بین گروه‌های سیاسی، اینان هم حضور در دولت را پذیرفتند و هم به کمین ضربه‌زدن به دولت نشستند و محاسبه بر این مبنا کردند که اگر پزشکیان برود، با توجه به احتمال کم‌شدن استقبال مردم در انتخابات آتی و زودهنگام فرد شکست‌خورده به ریاست‌جمهوری انتخاب می‌شود و زمام امور را در دست می‌گیرد.

از این رو به طرق مختلف و شاید با اقداماتی از درون دولت، که در شرایط بسیار سخت امروز بحران‌های جدید بیافرینند و دولت را تضعیف کرده و به سقوط بکشانند، دست به کار شده‌اند.

چگونه می‌توان تصور کرد کسانی که در اظهار، خود را پیش‌گام انقلاب می‌خوانند و سخت به ولایت‌مداری تظاهر می‌کنند، به‌صورت فعال درصدد ملکوک‌کردن دولت و سقوط آن برآیند و در عین حال کوچک‌ترین طرح یا نظری برای اصلاح امور ندهند و به‌نوعی هم‌نوایی با برخی دشمنان ایران در قالب دیانت و انقلاب کنند. در چنین شرایطی دولت باید از هوشیاری بسیار برخوردار شود.

آقای رئیس‌جمهور گفته‌اند از روزی که دولت به کار مشغول شد، هر روز بلایی نازل می‌شود. اگر کلمه «هر روز» را اغراق بدانیم، باز هم می‌توان به بلاهای رسیده که برخی حاصل دشمنی استکبار و صهیونیسم و سیاست‌مداران جنایتکار دنیاست و برخی به سیاست‌های اشتباه سالیان گذشته در داخل و برخی به بی‌تدبیری و شاید به تعمد برخی دست‌اندرکاران باز می‌گردد، اذعان کرد، اما دولت باید خود بهتر بداند که بلاهای دست‌ساز برخی خودی‌ها و نیز دولتی‌ها نباید بر آن بلاها افزون شود.

طرح حذف چهار صفر از پول ملی که متأسفانه از مجلس بیرون آمده و دولت نیز آن را با نظر مثبت نگاه می‌کند، در حقیقت پوست خربزه‌ای به زیر پای دولت است و اجرای آن اگرچه صحیح باشد (که در آن تردید بسیار است) در شرایط بحرانی فعلی به‌هیچ‌وجه قابل قبول و معقول نیست و دولت باید به‌شدت از طرح آن اجتناب کند یا طرح انحلال سازمان منابع طبیعی، تغییر ساختار و وظایف جهاد کشاورزی و سازمان دامپزشکی درحالی‌که هیچ فایده‌ای بر آن مترتب نیست ازجمله بلاهای خودساخته دولت است.

دولت بهتر است بداند در طول سال‌های گذشته از ادغام‌ها، تفکیک‌ها و انحلال‌ها که شاید به چهل مورد برسد، هیچ نفعی نصیب کشور نشده است و این حرکات چه در دولت باشد و چه در سایر قوا مثل آنچه مرحوم یزدی با قوه قضائیه کرد و مرحوم هاشمی‌شاهرودی، همه اقدامات انجام‌‌شده توسط مرحوم یزدی را به حالت اول درآورد یا انحلال سازمان برنامه و بودجه توسط احمدی‌نژاد که اینها موجب عدم اعتماد مردم به دولت و پریشانی می‌شود و به‌شدت باید از آن اجتناب کند.

اگر چه هیچ دلیل موجهی در رد پای آنان که علیه دولت سلاح را از رو بسته‌اند با این گونه طرح‌ها دیده نمی‌شود اما به هر حال هر دو در یک جهت حرکت می‌کنند و نهایتا توصیه به دولت دکتر پزشکیان آن است که «به سری که درد نمی‌کند، دستمال نبندند».

*تحلیلگر مسائل سیاسی/شرق

انتهای پیام/*

نسبیت گرایی فرهنگی

ایدئولوژی سیاسی چیست؟

جنگ اراده‌ها

مجید رضائیان: محدوديت‌های رسانه‌ای برداشته نشود راه‌ حل معقول و منطقی برای سيستم نخواهد بود