ارج‌گزاری به همبستگی ملی؛ قدردانی از ملتی که ایستاد

در روزهایی که کشور ما در معرض آزمونی بزرگ قرار گرفت، آنچه همچون رشته‌ای نامریی اما استوار، جامعه را به هم پیوند داد، نه صرفاً تدابیر رسمی و ظرفیت‌های فنی، بلکه چیزی عمیق‌تر و ریشه‌دارتر بود؛ یعنی همبستگی ملی.

بر همین اساس بود که در هیاهوی اخبار و فشارهای گوناگون، مردم ایستادند، با هم ماندند و نگذاشتند شریان‌های زندگی جمعی قطع شود. این ایستادگی آرام و ژرف، امروز سزاوار دیده‌شدن، شنیده‌شدن و سپاس‌گزاری است.

در حوادث اخیر فشارهای اقتصادی، روانی و امنیتی سنگینی بر ملت تحمیل شد، اما در همان حال شاهد شکل‌گیری یکی از کم‌نظیرترین جلوه‌های مشارکت عمومی و انسجام اجتماعی در تاریخ معاصر ایران بودیم.

از نیروهای امدادی، درمانی و خدماتی گرفته، تا معلمان، کارگران، کارکنان حمل‌ونقل، کادر فروشگاه‌های محلی، سوپرمارکت‌ها، رانندگان، روزنامه‌نگاران، روحانیون، دانش‌آموزان، خانواده‌ها، و بازاریان؛ همه و همه هر یک در جایگاه خود، مسئولیت‌پذیری مدنی و عرق ملی را به نمایش گذاشتند.

گاهی به اشتباه، در تحلیل‌های کلان، نقش کنشگران خرد اجتماعی را نادیده می‌گیریم. اما در بزنگاه‌های بحرانی اتفاقاً همین نقش‌های کوچک هستند که ستون‌های پنهان تاب‌آوری یک ملت را می‌سازند.

اینکه در دل بحران، چراغ سوپرمارکت محله روشن می‌ماند، داروخانه‌ها خدمات خود را متوقف نمی‌کنند، نانوایی‌ها باز می‌مانند و رانندگان ناوگان عمومی مسئولیت خود را ترک نمی‌کنند، معنایی فراتر از «ادای وظیفه» دارد. اینها نمادهای واقعی وفاداری به زندگی جمعی هستند.

همبستگی فقط در میدان‌های بزرگ سیاسی یا نظامی شکل نمی‌گیرد. بلکه در همین رفتارهای روزمره، انسانی و مدنی است که ریشه می‌دواند. در همین همکاری‌هاست که ملت به خود یادآوری می‌کند «ما یکدیگر را داریم»؛ و همین باور مهم‌ترین سپر در برابر فشارها و تهدیدهاست.

از سوی دیگر نمی‌توان از نقش اقشار نخبگانی و دانشگاهی، متخصصان فنی، اصحاب رسانه و هنر، فعالان مدنی و گروه‌های داوطلبانه مردمی نیز غفلت کرد. همه این نیروها با ظرفیت‌های فکری، فرهنگی و معنوی خود، در کاهش اضطراب عمومی، حفظ امید و بازسازی اعتماد نقش‌آفرینی کردند. این سرمایه اجتماعی بزرگ‌ترین پشتوانه برای هر نوع برنامه ملی در دوران پس از بحران خواهد بود.

دولت به‌عنوان خدمت‌گزار مردم، این پیام را با صدای بلند اعلام می‌کند:‌ ما قدردان این ایستادگی و بلوغ هستیم. هیچ نشانه‌ای از وفاداری مدنی و مشارکت اجتماعی از نگاه ما دور نخواهد ماند.

این روزها نشان داد که قدرت ایران نه صرفاً در زرادخانه‌ها یا بودجه‌ها، بلکه در دل و جان مردمی است که باور دارند ایران را باید با هم، برای هم و در کنار هم ساخت.

از این‌رو دولت بر خود فرض می‌داند در سیاست‌گذاری‌های آینده، توجه بیشتری به پیوندهای اجتماعی، ظرفیت‌های مردمی و نهادهای میانجی داشته باشد.

باید به صدای مردم در سطوح مختلف جامعه، از بازار تا مسجد، از دانشگاه تا خانواده و از رسانه تا مدرسه گوش سپرد.

این صداها، همان پایه‌های وفاق و آینده‌سازی‌اند. فرصتی که امروز به‌واسطه این همدلی گسترده به‌دست آمده، صرفاً یک دستاورد نیست، بلکه امانتی است در دستان همه ما.

باید آن را پاس داشت، تقویت کرد و به نسل‌های بعدی منتقل کرد. در پایان، به نمایندگی از دولت جمهوری اسلامی ایران، مراتب قدردانی عمیق خود را از همه اقشار ملت شریف ایران ابراز می‌دارم. این همراهی و همبستگی، نه‌فقط سرمایه امروز، بلکه میراث فردای ایران است.

*سخنگوی دولت

انتهای پیام/*

ارج‌گزاری به همبستگی ملی؛ قدردانی از ملتی که ایستاد

نسبیت گرایی فرهنگی

ایدئولوژی سیاسی چیست؟

میدان بهارستان

مجید رضائیان: محدوديت‌های رسانه‌ای برداشته نشود راه‌ حل معقول و منطقی برای سيستم نخواهد بود