روشنفكران با وجود حضور جدي در انقلاب پس از آن در عرصه حضور نداشتند. در لحظه‌اي كه بايد حضور مي‌داشتند و جامعه را هدايت مي‌كردند به‌دليل اينكه انقلاب ايران به تعبير شريعتي «با سر راه رفته بود نه با پا»، و سر را با استهلاكي كه در دهه پنجاه به وجود آمده بود، از دست داده بود و در بزنگاه انقلاب و پس از انقلاب حضور نداشت.