رفع فقر با پرداخت یارانه و سیاست‌های مشابه رخ نمی‌دهد، تنها راه، افزایش رشد اقتصادی و اشتغال و کاهش تورم و بهبود سهم حقوق و دستمزد در ارزش افزوده اقتصادی است. هر راه دیگری بی‌نتیجه است. باید پذیرفت فقر شدید است و لاپوشانی فقر، بدتر از فقیرتر کردن مردم است.
با عقب‌نشینی جامعه مدنی و طبقه متوسط، حالا این اقشار محروم و گروه‌های به حاشیه رانده شده هستند که میدان مطالبه‌گری را در جامعه امروز ایران به‌دست گرفته‌اند.
هم اطلاق تعبير «طبقه» و هم كاربرد مفهوم «متوسط» براي نام‌گذاري گروه‌هاي كثير مياني جامعه بيش از آنكه به فهم بهتر و دقيق‌تر جامعه و تكثر و تنوع آن و سازوكارهاي كنشمندي‌اش كمك كند، ما را از درك منطق عمل آن محروم كرده است.
