ربیعی درخصوص واگذاری و اجاره بندر بوشهر و چابهار به شرکت های هندی یا روسی که اخیرا در مطبوعات نیز به این موضوع پرداخته شده، اظهار داشت: این موضوع صحت ندارد.
تخریب سیستماتیک دولت روحانی به تخریب دولت-ملت به مثابه یک نهاد می‌انجامد. این رویکرد برای من یادآور شیوه‌هایی است که سازمان مجاهدین خلق در سال‌های نخست انقلاب علیه شهید بهشتی به مشی اصلی براندازانه خود تبدیل کرده بود.
سخنگوی دولت گفت: اعضای هیات دولت مقرر کردند که کمیته ای با مسئولیت وزارت کشور تشکیل شود تا کشاورزان به آبیاری با آب سالم هدایت شوند و با آن دسته از متخلفانی که نسبت به رهاسازی فاضلاب در مسیل های منتهی به جنوب شهر اقدام کنند، برخورد قاطع شود.
سخنگوی دولت در حساب کاربری خود در توییتر نوشت: مایک پمپئو بازهم با فقدان سواد تاریخی مقابل پیام رهبر معظم انقلاب با اشاره به شب "تیشا بئاو" به مساله قوم یهود و فلسطین پرداخته و پیام ایشان را به فراخوان خشونت علیه یهودیان تعبیر و نهیب زدن برسررژیم کودک‌کش اسرائیل را که فریضه امت مسلمان درحج است، منافی با آیین این شب دانسته است.
فشارها و مشکلات اقتصادی و همچنین تغییر ذائقه‌های نسلی، زمینه ساز باورپذیری شایعات و پایین آمدن اعتماد اجتماعی شده و جامعه به نوعی به سندروم منفی خوانی دچار شده است. امریکا برای از پای در آوردن دولت ایران و تسلط قدرت خود با تاکتیک فشار اقتصادی و بازی با افکار عمومی بازیگری می‌کند.
بدون افزایش «تولید رضایت» در سطح ریز بدنه‌های جامعه مدنی و بدون توسیع مفهوم ایران به نحوی که منحصر در افرادی که شبیه ما نیستند و مثل ما نمی‌اندیشند، نمی‌توان در آن نبرد تاریخ پیروز شد.
سخنگوی دولت گفت: توقیف کشتی انگلیس در تنگه هرمز اقدامی تلافی جویانه نیست بلکه در جهت تضمین امنیت کشور در آبهای سرزمینی و براساس قوانین جاری و قوانین عبور از تنگه صورت گرفته و یک اقدام حقوقی درست و به جا از سوی جمهوری اسلامی ایران است.
راه‌حل توسعه منطقه‌ای از درون جوامع محلی و توانمند شدن و ایجاد باورهای ذهنی توسعه‌گرا رخ خواهد داد. برنامه گفت‌و‌گو با نهادهای محلی مسیری است که دولت در 24 ماه آینده در همه استان‌ها و با همه تشکل‌ها و نهادهای محلی در همه سطوح ادامه خواهد داد.
نیاز به گفت‌و‌گوی اجتماعی، برای یافتن راه‌حل‌ها، شنیدن همه صداها و مفاهمه برای حل مسائل نیاز امروز مبرم ماست. حتی بخشی از عوامل ناآرامی‌های روانی و اجتماعی و کنش‌های اقتصادی، فرهنگی و سیاسی در جامعه ایران امروز را می‌توان بر این مبنا تبیین نمود. به اعتقاد من نوعی بی‌سامانی سیاسی در فقدان نهادهای میانجی این گفت‌و‌گوها را با مشکل روبه‌رو کرده است.
بودجه متکی به نفت، در ذات خود مسابقه برای کسب رانت، سهم بیشتر و نفی سهم دیگری را در جامعه به وجود می‌آورد. احساس غبن و مسابقه برای مواهب بیشتر، رانت‌های دیده و ندیده شده را دامن می‌زند.
فقدان رشد اقتصادی مداوم و سرمایه‌گذاری‌های جدید سبب شده که تقاضای کار به اندازه کافی ایجاد نشده که این امر منجر به هم خوردن امنیت شغلی و همچنین کاهش دستمزدها و عدم دستیابی به شغل توسط نیروهای جدید و تشدید بیکاری شده است.
