دغدغه مسکو و به تبع آن چین، حفظ موقعیت انحصاری خود در اقتصاد ایران پسا توافق است. مسکو براین تصور است که توافق وین به تغییر رویکرد تهران به سوی موازنه مثبت در روابط خارجی خود با جامعه جهانی بینجامد.

حرکت بر مدار عصبی تهران، کارویژه دولت ترامپ در سال‌های خروج از برجام بوده است. اکنون نیز کوشیده می‌شود با ایجاد تنش میان ایران با نهادهای بین‌المللی، بستر لازم برای جلوگیری از لغو تحریم تسلیحاتی ایران در اکتبر آینده(مهرماه) فراهم شده و تهران از کمترین دستاورد برجامی خود محروم شود.

زورآزمایی تهران و واشنگتن ممکن است همچنان کشدار باقی بماند اما خطر هنگامی است که در بزنگاهی غیرمنتظره، تنش جاری برحسب یک اتفاق از کنترل خارج شود.

امید که سال ‌نو پایانی برای تلخی سال کهنه شود. امید، هنوز تسلای دل همه امید‌واران است. عمونوروز؛ پیام شادی و نشاط برایمان بیاور و لطفاً لبخند بزن.

ساده‏ باوری است اگر تصور‌ شود ریزش‌کنندگان از شمار حامیان دولت به پشتوانه مشکلات جاری، شب‏نامه‌نویسی‌ها و تریبون‌های مخالف‌خوان به صف مخالفان خواهند پیوست. فاصله دو رویکرد همچنان به قوت خود باقی است.

تهدید تهران در برداشتن گام سوم کاهش تعهدات برجامی خود، از یکسو به تردیدهایی مربوط است که رفتار اروپاییان در چهارده ماه گذشته از خود بروز داده‌اند. از سوی دیگر، چگونگی اجرای مکانیسم معاملات تهاتری در صندوق اینستکس است که لازم است اعتبار آن محدود به صادرات غیر‏نفتی ایران نباشد.

تردید دولت ترامپ در اقدامی بیش از آنچه تاکنون انجام داده به تردید متحدان او در هزینه‌کردهای‏شان انجامیده است. آنان نیز مانند دیگران خود را به زمان سپرده‌اند تا در آینده چه پیش آید. 

جامعه جهانی و به‌ویژه قدرت‌های غربی، دلایل ایران را برای پس ‏زدن دعوت ترامپ به گفت‌وگو، درک می‌کنند اما آنچه تاکنون رخ داده بیشتر انفعال در برابر سیاست‌ فشار حداکثری است که اصلی‌ترین هدف آن تحریک سیستم عصبی ایران است. عصبیت ایران زمانی بیشتر می‌شود که قدرت‌های غربی تنها خواست‌های یکسویه را با ایران در میان می‌گذارند، درحالی‏که تضمین روشنی را در حمایت ...

منطقه، برجام، اعتبار اروپا، مشروعیت توافق‌های بین‌المللی و سرانجام دیپلماسی در قرن جاری هیچ‌گاه چنین در معرض آزمون سرنوشت قرار نداشته است.

اروپاییان در همسویی عافیت‏ طلبانه با سیاست‌های واشنگتن، مطالبات یک‌جانبه‌ای از ایران بیان می‌کنند، بی‌آنکه یکسال پس از خروج آمریکا از برجام، اقدام موثری را در دلجویی از این کشور به عمل آورند.

اکنون به‌نظر می‌رسد لابی گروه «B» در رویکرد ترامپ نفوذ بیشتری یافته و این ترامپ است که در زمین آنان بازی می‌کند. در این صورت مقاومت تنها چاره در برابر آن چیزی است که تمامیت ارضی و کیان نظام سیاسی ایران را تهدید می‌کند.

بیش از یک هفته پس از تروریست خواندن سپاه پاسداران انقلاب‌اسلامی از سوی دونالد ترامپ،هیچ اتفاق ویژه‌ای در روابط ایران با جامعه جهانی رخ نداد. اروپا همچنان با تردید و سوءظن به رویکرد افراط‏‌گرایانه آمریکا می‌نگرد؛ روسیه و چین همان نگرش سابق خود را به ایران حفظ کرده‌اند و دامنه متحدان منطقه‌ای دولت ترامپ به اسرائیل، عربستان ...