عاقبت نامعلوم ترکیه

استقرار تجهيزات نظامي ترکيه در مرز سوريه و گفت‌وگوي تلفني رجب طيب اردوغان با همتاي آمريکايي در زمينه ايجاد مناطق امن از جمله تحولاتي است که بايد با دقت بررسي شود. واشنگتن و آنکارا از ابتدا بر سر عمق و طول مناطق امن با هم اختلاف داشتند. آنچه که ترکيه بايد مدنظر قرار دهد اين است که اقدام نظامي کارساز نخواهد بود، چرا که اين کشور با معضلاتي مواجه است؛ در همين راستا بيش از 3 ميليون پناهنده سوري در ترکيه زندگي مي‌کنند که هزينه‌هاي زيادي را متحمل آنکارا کرده است، ترکيه خواستار خروج اين افراد از کشور خود است. نگراني ديگر ترکيه ارتباط بين حزب دموکراتيک سوريه ي.پ.گ با پ.ک.ک است. به دليل اين نگراني آنکارا به دنبال استقرار پناهندگان در مناطق کردنشين است تا ترکيب جمعيتي در آن قسمت تغيير يابد و اکثريت کردي نيز از بين رود که قطعا مردم سوريه موافق اين اتفاق نيستند و اساسا نيز کار درستي نيست و در نهايت نيز با شکست مواجه خواهد شد. اردوغان براي جبران تضعيف موقعيت خود در حزب عدالت و توسعه پس از انتخابات اخير شهرداري‌ها و شوراهاي شهر، نياز به تشديد بحران خارجي دارد. از طرف ديگر اين اقدام بي‌احترامي به تماميت ارضي سوريه است که استقلال و حاکميت ملي آن کشور را نيز نقض مي‌کند. به نظر نمي‌رسد که ترکيه در نهايت بخواهد به صورت گسترده و سازمان يافته عمليات نظامي را در شمال سوريه اجرا کند و ممکن است براي جدي نشان دادن تصميمشان دست به اقدامات مقطعي بزنند. بايد در نظر گرفت که آمريکا نيز به اين سادگي دست از حمايت گروه‌هاي کردي نخواهد کشيد و اين موضوع نيز بعيد به نظر مي‌رسد. در طرف ديگر قضيه آنکارا با ايران و روسيه مواجه است. تهران و مسکو آشکارا و تلويحي به نوعي نسبت به تحرکات ترکيه در شمال شرق سخت‌گيري نکرده‌اند. ترکيه در حلب و طرابلس دخالت‌هايي داشته اما در ادلب نتوانسته به وعده خود عمل کند. بهترين گزينه براي ترکيه گفت‌وگو و مذاکره با ايران، روسيه و دولت مرکزي سوريه است تا در اين راستا تأمين امنيت منطقه شمال شرق سوريه بر عهده دولت سوريه قرار گيرد. پيمان قبلي ترکيه با دولت سوريه در مورد کردها نيز مي‌تواند احيا شود تا آنکارا از اين بابت آسوده خاطر شود. در همين حال نيروهاي حزب دموکراتيک کرد نيز مي‌توانند مقداري از مرزهاي ترکيه فاصله بگيرند تا از نگراني ترکيه نيز کاسته شود. به نظر مي‌رسد آمريکا با اين موضوع موافق باشد. در طرف ديگر قضيه گروه‌هاي کردي نيز با توجه به خواسته‌هايشان به خوبي مي‌دانند که مذاکره با دولت مرکزي سوريه بيشتر به نفع آنان خواهد بود تا اينکه بخواهند با ترکيه وارد جنگ شوند. اما از آنجايي که آمريکا با دولت بشار اسد ارتباطي ندارد و تنها ايران و روسيه با دولت بشار اسد ارتباط دارند، بايد تحرکاتي انجام شود تا در پي آن کردها با دولت اسد نشست داشته باشند و در ابتدا مشکلات خود با دولت اسد را برطرف و در وهله دوم خيال دغدغه‌هاي ترکيه را در زمينه‌هاي سياسي و امنيتي آسوده کنند.
*سفیر پیشین ایران در آذربایجان
انتهای پیام/*

عاقبت نامعلوم ترکیه

نسبیت گرایی فرهنگی

ایدئولوژی سیاسی چیست؟

۱۰ پرسش بی‌پاسخ از دکتر ظریف

مجید رضائیان: محدوديت‌های رسانه‌ای برداشته نشود راه‌ حل معقول و منطقی برای سيستم نخواهد بود