بحران عراق، قیام علیه فساد یا گرفتار شعله های آرامکو

سرزمین عراق بار دیگر برق آسا دچار بحران شد. گویی قرار نیست این کشور روی آرامش بخود ببیند! آیا بار دیگر دست خبیث آمریکا و انگلیس در کار است؟
آیا اسرائیل غاصب دست به توطئه دیگری زده است؟ آیا احزابِ منفعت طلب و تشنه قدرت در پشت پرده، منافعشان به خطر افتاده است؟ آیا «جریان صدر» مردم را تحریک کرده است؟ آیا برکناری یک فرمانده ارتش و نماد مبارزه با داعش، علت این طغیان است؟ آیا تغییرات در ساختار حشد الشعبی و ارتش عراق به این بحران دامن زده است؟ آیا عربستان دخالتی در ماجرا دارد؟ آیا شعله های آرامکو به عراق رسیده است؟ علت اصلی این شورش و طغیان چیست؟ براستی این آتش زیر خاکستر چگونه زبانه کشید؟!
این روزها عراق آبستن حوادث مهمی شده است، از روز سه شنبه 9 مهرماه خیابان‌های بغداد شاهد شورش اجتماعی گرسنگان و بیکارانی بود که در آستانه اربعین حسینی به خیابانهای بغداد یورش آوردند و علیه فساد و مفسدانِ صاحب قدرت، فریاد زدند.
مردم پایتخت «بغداد» و اینک تمامی شهر های عراق از کربلا تا نجف، از بصره تا حله، از ناصریه تا بابِل، چون سیل خروشان به راه افتاده اند، آنان از وخیم بودن اوضاع معیشتی خود ناله می‌کنند و با فریاد «هیهات منا الذله» و خشمگین از سکوت و سازش احزاب مدعی سیاست، با دستان خالی و فریادهای آتشین، برخی مراکز و حتی مقرهای احزاب را به آتش کشیدند.
اگرچه نفوذ بدخواهان و عناصر فرصت طلب در میان تظاهرکنندگان آفتی بزرگی است که مسیر مسالمت جویانه تظاهرات مردم عراق را منحرف کرده و خواهد کرد، اما درک درست و به موقع مشکلات مردم مسلمان عراق کار سختی نبود که دولت عراق را در این باتلاق گرفتار کند.
استقرار نیروهای پلیس ضدشورش و ارتش عراق نیز کارساز نشد، جلسه پشت جلسه برگزارشد، مقررات منع آمد وشد برقرار شد. احزاب سیاسی هم کم کم از خواب بیدار شدند، همه مردم را به آرامش فراخواندند. رسانه ها پوشش خبری دادند، سرعت اینترنت عراق بشدت کاهش یافت و برای کنترل اوضاع رئیس مجلس عراق پس از پایان جلسه اضطراری سران کشور، قول داد در اسرع وقت به مشکلات رسیدگی و خواسته معترضان را اجابت نماید اما...
اما کسی نپرسید چرا زودتر به دادِ مردم عراق نرسیدند؟! مصیبتِ سالها حاکمیت و ظلمِ صدام، مصیبت اشغال عراق توسط آمریکا و انگلیس به بهانه آوردن دموکراسی و سالها بلای خانمان سوز داعش چنان بلایی بر سر مردم عراق آورد که دیگر تاب تحمل فساد اداری و فقر و بیکاری را ندارند، این آتش زیر خاکستر اکنون سر باز کرده است و درمان آن هرچند دیر شده اما نه با سرکوب، قابل درمان است و نه با وعده های غیر عملی.
مردم عراق با فروش روزانه سه میلیون بشکه نفت، امنیت واقعی می خواهند، رفاه می خواهند، مردم عراق می گویند تقسیم قدرت و منافع و ثروت عراق بین احزاب و صاحبان قدرت و توسل بر بیگانگان، دردی را از انان دوا نکرده و نمی کند.
شکی نیست آنانکه در صدد غارت و تاراج منابع عراق هستند از این حوادث بیشترین بهره برداری را خواهند کرد و در تلاشند تا از خشم و طغیان مردم به نفع خود استفاده کنند.
امید است تا دیر نشده عقلاء، علما و دلسوزان مردم عراق، زخمی بر مرهم دردهای مردم عراق نهاده و عراق را از این ورطه خانمان سوز و ویرانگر نجات دهند.
در آستانه اربعین حسینی، اهل بصیرت می دانند که دشمنان اسلام در صددند که با خلق بحران و فتنه، عراق و منطقه را به نا امنی گرفتار کنند و آتش تفرقه را شعله ورتر سازند. امنیت و آرامش همسایه غربی ما، آرامش ماست. برای ملت عراق آرامش و امنیت آرزومندیم.
*روزنامه نگار و تحلیل گر مسائل سیاسی
انتهای پیام/*

بحران عراق، قیام علیه فساد یا گرفتار شعله های آرامکو

نسبیت گرایی فرهنگی

ایدئولوژی سیاسی چیست؟

۱۰ پرسش بی‌پاسخ از دکتر ظریف

مجید رضائیان: محدوديت‌های رسانه‌ای برداشته نشود راه‌ حل معقول و منطقی برای سيستم نخواهد بود